Catedral-Basílica do Santíssimo Salvador 28-07-2025
Naqueles dias, Moisés voltou do cume da montanha, trazendo nas mãos as duas tábuas da aliança, que estavam escritas de ambos os lados. Elas eram obra de Deuse a escritura nelas gravadaera a escritura mesma de Deus. Josué, ouvindo o tumulto do povo que gritava, disse a Moisés: “Há gritos de guerra no acampamento!” Moisés respondeu: “Não são gritos de vitória nem gritos de derrota; o que ouço são vozes de gente que canta”. Quando chegou perto do acampamento, e viu o bezerro e as danças, Moisés encheu-se de ira e arremessou por terra as tábuas, quebrando-as no sopé da montanha. Em seguida, apoderou-se do bezerro que haviam feito, queimou-o e triturou-o, até reduzi-lo a pó. Depois, espalhou o pó na água ,e fez os filhos de Israel beberem dela. Moisés disse a Aarão: “Que te fez este povo, para atraíres sobre ele tão grande pecado?” Aarão respondeu: “Não se indigne o meu Senhor. Tu bem sabes que este povo é inclinado ao mal. Eles me disseram: ʽFaze-nos deuses que caminhem à nossa frente, pois quanto àquele Moisés, que nos tirou da terra do Egito, não sabemos o que lhe aconteceuʼ. Eu, então, lhes disse: ʽQuem de vós tem ouro? ʼEles trouxeram ouro e me entregaram, e eu lancei-o no fogo e saiu este bezerro”. No dia seguinte, Moisés disse ao povo: “Vós cometestes um grandíssimo pecado. Mas vou subir ao Senhor para ver se de algum modo poderei obter perdão para o vosso delito”. Moisés voltou para junto do Senhor, e disse: “Ah! este povo cometeu um grandíssimo pecado: fizeram para si deuses de ouro. Peço-te que lhe perdoes esta culpa, senão, risca-me do livro que escreveste”. O Senhor respondeu a Moisés: “É aquele que pecou contra mim que eu riscarei do meu livro. E agora vai, e conduze este povo para onde eu te disse. O meu anjo irá à tua frente; mas, quando chegar o dia do castigo, eu os punirei por este seu pecado”.
— Construíram um bezerro no Horeb e adoraram uma estátua de metal; eles trocaram o seu Deus, que é sua glória, pela imagem de um boi que come feno. ℟.
— Esqueceram-se do Deus que os salvara, que fizera maravilhas no Egito; no país de Cam fez tantas obras admiráveis, no mar Vermelho, tantas coisas assombrosas. ℟.
℣.: O Senhor esteja convosco.
℣.: Naquele tempo, Jesus contou-lhes outra parábola: “O Reino dos Céus é como uma semente de mostarda que um homem pega e semeia no seu campo. Embora ela seja a menor de todas as sementes, quando cresce, fica maior do que as outras plantas. E torna-se uma árvore, de modo que os pássaros vêm e fazem ninhos em seus ramos”. Jesus contou-lhes ainda uma outra parábola: “O Reino dos Céus é como o fermento que uma mulher pega e mistura com três porções de farinha, até que tudo fique fermentado”. Tudo isso Jesus falava em parábolas às multidões. Nada lhes falava sem usar parábolas, para se cumprir o que foi dito pelo profeta: “Abrirei a boca para falar em parábolas; vou proclamar coisas escondidas desde a criação do mundo”.
℟.:Kýrie, eléison.
Christe, eléison.
℟.:Christe, eléison.
Kýrie, eléison.
℟.:Kýrie, eléison.
Iésu, audi nos.
℟.: Iésu, audi nos.
Iésu, exáudi nos.
℟.: Iésu, audi nos. Pater de cáelis, Deus,
℟.: miserére nobis.
Fili, redémptor mundi, Deus,
℟.: miserére nobis.
Spíritus Sancte, Deus,
℟.: miserére nobis.
Sancta Trínitas, unus Deus,
℟.: miserére nobis.
Iésu, fili Dei vivi,
℟.: miserére nobis.
Iésu, splendor Patris,
℟.: miserére nobis.
Iésu, candor lucis aetérnae,
℟.: miserére nobis.
Iésu, rex glóriae,
℟.: miserére nobis.
Iésu, sol iustítiae,
℟.: miserére nobis.
Iésu, fili Maríae Vírginis,
℟.: miserére nobis.
Iésu amábilis,
℟.: miserére nobis.
Iésu admirábilis,
℟.: miserére nobis.
Iésu, Deus fortis,
℟.: miserére nobis.
Iésu, pater futúri sáeculi,
℟.: miserére nobis.
Iésu, magni consílii ángele,
℟.: miserére nobis.
Iésu potentíssime,
℟.: miserére nobis.
Iésu patientíssime,
℟.: miserére nobis.
Iésu oboedientíssime,
℟.: miserére nobis.
Iésu, mitis et húmilis corde,
℟.: miserére nobis.
Iésu, amátor castitátis,
℟.: miserére nobis.
Iésu, amátor noster,
℟.: miserére nobis.
Iésu, Deus pacis,
℟.: miserére nobis.
Iésu, áuctor vítae,
℟.: miserére nobis.
Iésu, exémplar virtútum,
℟.: miserére nobis.
Iésu, zelátor animárum,
℟.: miserére nobis.
Iésu, Deus noster,
℟.: miserére nobis.
Iésu, refúgium nostrum,
℟.: miserére nobis.
Iésu, pater páuperum,
℟.: miserére nobis.
Iésu, thesáure fidélium,
℟.: miserére nobis.
Iésu, bone pastor,
℟.: miserére nobis.
Iésu, lux vera,
℟.: miserére nobis.
Iésu, sapiéntia aetérna,
℟.: miserére nobis.
Iésu, bónitas infiníta,
℟.: miserére nobis.
Iésu, via et vita nostra,
℟.: miserére nobis.
Iésu, gáudium angelórum,
℟.: miserére nobis.
Iésu, rex patriarchárum,
℟.: miserére nobis.
Iésu, magíster apostolórum,
℟.: miserére nobis.
Iésu, doctor evangelistárum,
℟.: miserére nobis.
Iésu, fortitúdo mártyrum,
℟.: miserére nobis.
Iésu, lumen confessórum,
℟.: miserére nobis.
Iésu, púritas vírginum,
℟.: miserére nobis.
Iésu, coróna sanctórum ómnium,
℟.: miserére nobis.
Propítius esto,
℟.: parce nobis, Iésu.
Propítius esto,
℟.: exáudi nos, Iésu.
Ab omni malo
℟.: líbera nos, Iésu.
Ab omni peccáto
℟.: líbera nos, Iésu.
Ab ira tua
℟.: líbera nos, Iésu.
Ab insídiis diáboli
℟.: líbera nos, Iésu.
A spíritu fornicátionis
℟.: líbera nos, Iésu.
A morte perpétua
℟.: líbera nos, Iésu.
A negléctu inspiratiónum tuárum
℟.: líbera nos, Iésu.
Per mystérium sánctae incarnátionis túae
℟.: líbera nos, Iésu.
Per nativitátem tuam
℟.: líbera nos, Iésu.
Per infántiam tuam
℟.: líbera nos, Iésu.
Per diviníssimam vitam tuam
℟.: líbera nos, Iésu.
Per labóres tuos
℟.: líbera nos, Iésu.
Per agóniam et passiónem tuam
℟.: líbera nos, Iésu.
Per crucem et derelictiónem tuam
℟.: líbera nos, Iésu.
Per languóres tuos
℟.: líbera nos, Iésu.
Per mortem et sepultúram tuam
℟.: líbera nos, Iésu.
Per resurrectiónem tuam
℟.: líbera nos, Iésu.
Per ascensiónem tuam
℟.: líbera nos, Iésu.
Per sanctíssimae eucharístiae institutiónem tuam
℟.: líbera nos, Iésu.
Per gáudia tua
℟.: líbera nos, Iésu.
Per glóriam tuam
℟.: líbera nos, Iésu.
Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi,
℟.: parce nobis, Iésu.
Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi,
℟.: exáudi nos, Iésu.
Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi,
℟.: miserére nobis, Iésu.
Iésu, ℟.: Audi nos.
Iésu, ℟.: Audi nos.
Iésu, ℟.: Exáudi nos.
Iésu, ℟.: Exáudi nos.
Pres.: Oremos: Senhor Jesus Cristo, que dissestes: “Pedi e recebereis, buscai e achareis, batei e abrir-se-vos-á”, nós vos suplicamos que concedais a nós, que vos pedimos, os sentimentos afetivos de vosso divino amor, a fim de que vos amemos de todo o coração e que esse amor transcenda por nossas ações. Permiti que tenhamos sempre, Senhor, um igual temor e amor pelo vosso santo nome, pois não deixais de governar aqueles que estabeleceis na firmeza do vosso amor. Vós que viveis e renais pelos séculos dos séculos.
℟.: Amém.
℟.: Amém.
Pres.: A paz do Senhor esteja sempre convosco.
℟.: O amor de Cristo nos uniu.
Cordeiro de Deus, que tirais o pecado do mundo, tende piedade de nós.
Cordeiro de Deus que tirais o pecado do mundo, dai-nos a paz.
Pres.: Fazei, Senhor, que conservemos num coração puro o que a nossa boca recebeu. E que esta dádiva temporal se transforme para nós em remédio eterno.
Então o sacerdote pode voltar à cadeira. É aconselhável guardar algum tempo de silêncio sagrado ou proferir um salmo ou outro cântico de louvor.